بسم الله...

بسم الله... 

 

روزها و شب ها به سرعت گذشت... 

تاسوعا هم رسید... 

غروب روز هشتم که می شود، غم عجیبی قلبت را فرا می گیرد و تویی و آه های عمیق و پی در پی...

 و به این فکر میکنی که قلب مولایت در فشار است و تو نیز در قلبت ذره ای سنگینی حس میکنی و بیقراری، مولایت چه می کشد... 

غریب نیست اینکه بزرگان سفارش کرده اند این شب ها و روزها را برایش دعا کنیم و برای سلامتیش صدقه بدهیم... 

مولای من! 

کی میرسد روزی که انتقام جدت را بگیری و مرهمی بر دل سوختگان حسینی بگذاری...

 مرهمی بر دل آنان که یاد کوچه و مادر و درد پهلو جان به لبشان کرده... 

مرهمی بر دل آنان که غربت علی برایشان درد دارد... مرهمی بر دل آنانکه چشم انتظارند تا نماز را در صحن و سرای باصفای ائمه ی بقیع برپا کنند...

 اصلا همه ی این ها به کنار... 

مرهمی برای دل پر درد خودتان... 

الهی!

 عجل فرجه و سهل مخرجه واجعلنا من خیر أعوانه و أنصاره و المستشهدین بین یدیه بحق اباالفضل العباس علیه السلام...